Η ΙΔΡΥΣΗ 1893
Ο Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος ιδρύθηκε στις 23 Μαίου 1893 από ομάδα φιλάθλων – μελών του Πανελληνίου Γ.Σ. που πίστευαν πρώτιστα στην ανάγκη επαρκούς υποδομής και δημιουργίας καταλλήλου Γυμναστηρίου, και κατά δεύτερο λόγο στην οργάνωση αγωνιστικών επιδείξεων των οποίων μαχητικός λάτρης ήταν ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Ιωάννης Φωκιανός.
Κύριοι ιδρυτές του υπήρξαν οι κ.κ. Τρ. Τριανταφυλλόπουλος, Ι.Σιώρης, Στ. Βούρος, Νικ. Αθανασιάδης, Αλεκ. Δεμερτζής, Α. Ζίννης, Κ. Δεμερτζής και άλλοι. Πρώτος Πρόεδρος του Συλλόγου διετέλεσε ο Στ. Φραγκιαδής.
Είναι σαφής ο διαχωρισμός των δύο ομάδων κατά την έκφραση του Ι. Χρυσάφη – αφ’ ενός η αντίληψη των “Αγωνοφίλων” και αφ’ ετέρου η αντίληψη των “πραγματιστών” και να πως περιγράφει ο ίδιος ο Ι. Χρυσάφης την ίδρυση του Εθνικού Γ.Σ. και του Γυμναστηρίου του, μετά τις τεχνικές ατέλειες και το οικονομικό ναυάγιο των αγώνων του 1893. (Οι Σύγχρονοι Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες, Τόμος Α’ σελ. 154-155).
“Ευθύς μετά την τέλεσιν των αγώνων τούτων, οι οποίοι εξήντλησαν και δια δευτέραν φοράν το πενιχρόν ταμείον του Συλλόγου και ηνάγκασαν μάλιστα τον Φωκιανόν να καταβάλη ο ίδιος εκ των οικονομιών του αρκετάς χιλιάδας δραχμών δια να καλύψη τας αναληφθείσας δαπάνας, οι εκ των μελών του Συλλόγου αντίθετοι προς την εορταστικήν ταύτην κατευθύνων και υποστηρίζοντες την ανάγκην της ιδρύσεως μεγάλου και πλήρους γυμναστηρίου, της μορφώσεως των γυμναστών και της διαρρυθμίσεως του συστήματος της γυμναστικής, απεχώρησαν εκ του Πανελληνίου και ίδρυσαν τον Εθνικόν Γυμναστικόν Σύλλογον, ο οποίος εντός του πρώτου μηνός από της συστάσεώς του, κατόρθωσε να ιδρύση ίδιον γυμναστήριον εν τη οδό Κηφησίας, εκεί όπου ευρίσκεται σήμερα το μέγαρον Στ. Παντια Ράλλη. Το πρώτον εκείνο γυμναστήριο του Εθνικού, διετηρήθη επί δωδεκαετίαν, μέχρι του 1905, οπότε πωληθέντος του γηπέδου του μετεφέρθη εις τον παριλίσσιον χώρον όπου ευρίσκεται σήμερον. Η ομαδική δε εκείνη αποχώρησις σημαντικού αριθμού μελών, μεταξύ των οποίων υπήρχον και πολλοί εκ των πρώτων Ιδρυτών του Πανελληνίου, καθώς και άλλοι κατέχοντες αρίστην εν τη κοινωνία θέσιν και η υπ’ αυτών ίδρυσην νέου γυμναστικού σωματείου και ιδίου γυμναστηρόιυ, ηνάγκασαν τ’ απομείναντα μέλη του Πανελληνίου, να εντείνουν και αυτά τας προσπαθείας των δια την ίδρυσην γυμναστηρίου και να μη επαναλάβουν τους αγώνας το προσεχές έτος”.


